చూపులు

చూపులు

రెండు కళ్ళ నుంచి చూపులు
సూదుల్లా వచ్చి మాంసపు ముద్దలపై
విచ్చల విడిగా తిరుగుతూ ఉంటై

చూపులెప్పుడూ ముఖం లోకి చూడవు
మాట ఎప్పుడూ మనసు నుంచి పుట్టదు
కనిపించి-నపుడల్ల కంపరం పుట్టేలా
వంటిమీద చూపులు చెదల్లా పాకుతూ ఉంటై

ఆకళ్ళల్లో లక్ష వర్గాలున్నయి
కానీ చూపులకి మాత్రం వర్గ-విభేదాలు లేవు

ఆ చూపుల్లో ఎప్పుడూ ఒక్కటే సంకేతం ఉంటుంది
చొంగ కార్చే కుక్కలాంటి ఆకలుంటుంది
విక్రుతమైన భల్లూకపు పట్టులాంటిదేదో
విడవక కలల్లో సైతం వెంటాడుతూంది
చిక్కని ఈ అడవిలో వెలుగుకీ చీకటికీ
తేడాయే ఉండదు
చూపులనుంచి దాచుకోవటానికి
స్థలమనేదే ఉండదు
రోడ్డు మీద బస్సు-లోను, క్లాసులోనూ
వేసే ప్రతి అదుగు వెనకా, సరీరం లోని ఏదో ఒక భాగాన్ని
గాయం చేస్తూ విషపు-చూపులు గుచ్చుకుంతూనే ఉంటై

ఒక్కోసారి భయమేసి సుదూర ఆకాశంలోకి, శూన్యంలోకి
మాయమై పోవాలంపిస్తుంది

కానీ
పలాయనం పరిష్కారం కాదని
విషపు చూపులనెదుర్కొనే ముళ్ళలాంటి తీక్ష్ణతని
కళ్ళకి నేర్పడం మొదలెట్టాను

ఇప్పుడు ఆకళ్ళని వెంటాడటానికి
కళ్ళతోనే యుద్ధం చేస్తాను
సూటిగా రెండు క్షణాలు కళ్ళలోకి చూడలేని పిరికి చూపులు
పాతాళం లోకి పారి పోతై

అప్పుడనుకుంటాను కళ్ళకే కాదు
ఈదేశం లోని ఆడదానికి
వళ్ళంతా ముళ్ళుండే రోజు ఎప్పుడొస్తుందా అని!

ఎక్కడ చదివానో గుర్తు లేదు కానీ రచయిత్రి పేరు జయప్రభ అని మాత్రం తెలుసు. ఆవిడకి నా జోహార్లు