అర్ధం పర్ధం లేని జ్ఞానోదయం

ఈ మధ్య దళిత సాహిత్యం అని, సామాజిక సాహిత్యం అని, పురాతన సాహిత్యం అని, నవీన సాహిత్యం అని, వేదనా సాహిత్యం అని, నా పిండాకూడు సాహిత్యం అని మా సాంబశివరావు గాడు సావగొడుతున్నాడు. అసలు ఆ సోది వాగుడు భరించలేక ఒక రోజు నేను అడిగా వాడిని - ఒరే ఇన్ని రకాల సాహిత్యం అవసరమా అని.దానికి వాడు చెప్పిన సమాధానం ఇది - "ఓరి పిచ్చి వాడా - ఇది కూడా తెలీదురా, నీ....( బూతు మాట వాడాడు) ఎవడికో ఒకడికి ఇంకొకడి మీదో, ఇంకో వర్గం మీదో పీకల దాకా ఉన్న కోపానికి కొన్ని పిచ్చి రాతలు రాసి దానికి ఈ అందమయిన పేర్లు కనుక్కుని మన సాహిత్యాన్ని కుక్కలు చింపిన విస్తరి చేసారు. పాపం నన్నయ్య, పాల్కురికి సోమనాథుడు ఎప్పుడో పుట్టి, మన మొహాన మంచి రచనలు పడేసి పోయారు. వాళ్ళు కనక ఇప్పుడు పుట్టి ఉంటే - హలో లక్ష్మణా, ఈ సాహిత్యాన్ని రక్షించు భగవంతుడా అని హార్ట్ అట్టాక్ వచ్చి పోయేవాళ్ళు" అని మళ్ళీ ఒక అర్ధం పర్ధం లేని జ్ఞానోదయం చేసాడు నాకు.

ఇక వీడితో మాట్లాడటం దండగ అని పోయి పండుకున్నా.

మాయాజాలం రాతల వాతల మాయాజాలం!

మాయాజాలం రాతల వాతల మాయాజాలం
ఇదేరా మాయలమహమ్మారి బ్లాగ్మాలోకం
ఒకడి రాతలు చూసి ఓర్వలేక ఒర్లే వాడు ఒకడు
ఒకడి రాతలు చూసి వాతలు పెట్టుకునేవాడు ఒకడు
ఒకడి బూతులు చూసి ఆనందించేవాడు ఒకడు
ఒకడి పాటలు చూసి పాతర వేసుకునేవాడు ఒకడు
ఒకడి కవితలు చూసి కక్కుకునేవాడు ఒకడు
ఒకడి పత్రిక చూసి పేట్రేగేవాడు ఒకడు
ఒకడి సలహా నాకెందుకని సర్రున లేచేవాడు ఒకడు
ఇదేరా మాయాజాలం రాతల వాతల మాయాజాలం
ఇదేరా మాయలమహమ్మారి బ్లాగ్మాలోకం